Со убедлива победа против Американецот Александар Ковачевиќ се пласираше во второто коло на Грен слем. Попатно се расправаше со судијата, публиката и поранешниот тенисер Алекс Коретја. Потоа се доближи до телевизиската камера и на неа напиша: „Косово е срцето на Србија! Стоп за насилството“.

Потоа, по неполни четири часа борба, Ѓоковиќ го совлада шпанскиот тенисер Алехандро Давидович Фокина и така се пласираше во осминафиналето на Ролан Гарос. И на тој меч се расправаше со публиката која жестоко го исвиркуваше, на што тој одговори со провокации. Сето ова беше причина британскиот Индипендент да објави коментар со наслов „Никој не го сака Новак Ѓоковиќ. Нему не му е грижа“.

Во него српскиот тениски великан е остро критикуван за неговиот гест за српско Косово, за кој посочува дека нема врска со пораката за мир, туку има политичка основа. Поточно, дека тоа е потег на политичка кариера, која Ѓоковиќ веќе ја започна и на која целосно ќе ѝ се предаде по завршувањето на кариерата. Ова е текстот:

„Кога Новак Ѓоковиќ напиша порака преку објективот на телевизиската камера на Отвореното првенство на Франција, точно знаеше што прави. Одговарајќи на најновите етнички тензии во Косово, зеде маркер што му го дал ловец на автограми и напиша: „Косово е срцето на Србија. Стоп за насилството“.

Но, ова не беше некаков гест на мир и љубов, како што покажа кога ги повтори зборовите на Инстаграм. Имаше цел во неговото чкртање. Ова беше намерен потег, политички, провокативен и нагласен. Накратко, типичен Ѓоковиќ.

И неговиот коментар го имаше посакуваниот ефект: Косовскиот олимписки комитет веднаш повика на истрага, тврдејќи дека, иако чинот не прекрши никакви меѓународни спортски правила, тоа беше опасна интервенција што ја разгоре веќе разгорената атмосфера.

На Ѓоковиќ не му е грижа што мисли Косовскиот олимписки комитет. Тој никогаш не се воздржуваше да се занимава со тешки прашања во поранешна Југославија. И неговите ставови се непоколебливи. Така, во 2008 година, кога првпат се разговараше за отцепување на Косово од неговата татковина, тој на социјалните мрежи напиша: „Подготвени сме да го браниме она што е наше. Косово е Србија.'

Навистина, кога станува збор за неговите мислења - тој е гласен за вакцинациите против корона и модерната медицинска пракса колку што е гласен за балканската политика - никој не може да го обвини најдобриот светски тенисер дека некогаш молчел.

Неговите ставови можеби не се многу важни за љубителите на тенисот во Париз, Њујорк или Мелбурн, но тој не им се обраќа ним. Кога ја напишал својата порака преку камерата, тој разговарал со своите луѓе дома.

Да се ​​сугерира дека Ѓоковиќ е едноставно најпознатата и најсакана личност во Србија би било да се потцени неговото значење таму. Во Белград тој важи за најголемото богатство на својата нација, единствената личност која го проектира својот национален идентитет низ целиот свет. За многу негови сонародници тој е Србија. А Ѓоковиќ е повеќе од свесен за својот статус.

Иако не е толку жесток националист како неговиот татко Срѓан, кој е роден во Косово, тој сепак ја прифаќа идејата дека Србија е погрешно разбрана, на крајот на меѓународната виктимизација, дека земјата е претворена во егзил со намерно дезинформирање.

Во интервјуата, тој често зборуваше за своето детство: вежбаше тенис во кратер од бомба додека неговиот роден град беше нападнат од силите на НАТО за време на распадот на Југославија. Тој зборуваше за тоа како конфликтот го обликувал неговото чувство за тоа кој е тој. Во неговиот ум, ние секогаш бевме против светот.

Како што рече во обраќањето до српските медиуми по последниот излив на авторитет, не му е грижа што мисли остатокот од светот. Борбата е сè. „Да, направив многу грешки, но барем бев автентичен“, рече тој, додавајќи: „Секогаш би го избрал тоа наместо да кажам што ги радува оние кои се придржуваат до основните стандарди“.

Идејата дека тој е бунтовник се протега надвор од неговата националистичка политика. Кога беше домаќин на турнир во Хрватска во екот на пандемијата, тој го направи тоа за да му докаже на светот дека медицинското групно размислување ја преценува моќта на вирусот. Немаше гајле што тој и неговата сопруга последователно биле заразени; Ѓоковиќ не сакаше да се поклони на наметнатите ограничувања со вакцинирање.

Дури и кога тоа значеше дека беше принуден да ја одложи својата цел да стане најдобар тенисер на сите времиња, бидејќи беше исфрлен од Австралија во јануари 2022 година, пред Австралија опен и ја одби шансата да игра на турнирот во Франција, тој одби да се повлече.

Неговиот татко, инаку, долго време ја негуваше идејата дека неговиот син е човек кој е казнет поради своите ставови. Кога Новак беше депортиран од Австралија откако не успеа да добие медицински докази за ослободување од вакцинација, Срѓан го нарече „денешен Спартанец“ кој беше „распнат како Исус Христос“.

Слично на тоа, само затоа што поголемиот дел од цивилизираниот свет го признава правото на Косово на независност, Новак Ѓоковиќ нема да оди по тој пат. Затоа што за него опсадниот менталитет што го создава таквата позиција е витална мотивациска алатка. Светот можеби ги сака Федерер и Надал, публиката на Ролан Гарос и Вимблдон секогаш може да го фаворизира неговиот противник, но тоа не е негова работа.

Со таква антипатија ќе го подмачкува механизмот на својата определба. Како навивач на Милвол кој игра тенис. Никој не го сака - но не му е грижа. И кога ќе се повлече од играта, речиси сигурно најодликуваниот тенисер во историјата, неговата иднина е јасна. Како Џорџ Веа во Либерија или Имран Кан во Пакистан, тој ќе ја искористи уникатната спортска слава за да изгради домашна политичка кариера.

Затоа чкрта пред француските камери: неговата кампања за Србија веќе започна. Но, не треба да се трудите премногу. Искрено, ако и кога се кандидира за претседател на Србија, секој друг кандидат може да се повлече“, пишува во коментарот британски Индипендент.