Унгарија е најголемиот пријател на Кина во ЕУ и меѓу членките на НАТО, толку многу што кинеските инвестиции се водечки во таа земја. Тоа е повеќе од десет милијарди евра, што е најмногу од сите. Со оглед на тоа што Орбан е еден од најголемите „натрапници“ во ЕУ, е во постојан конфликт со политиката на Брисел и е голем поддржувач на Владимир Путин, не без причина се вели дека тие играат улога на тројански коњ, а двоен: кинеско-руски. Унгарија е важна за Кина токму поради нејзиниот статус како членка на ЕУ затоа што сака таа да биде полигон или порта за пробивање на европскиот пазар, со обид да се изврши политичко, а не само економско влијание.
Во својот „ексклузивен“ текст за унгарските медиуми, Си Џинпинг ја пофали „независната надворешна политика на Унгарија“ и посочи дека таа „пркоси на политиката на големите сили“, а се сомневаме дека мислел на Кина, но пред сѐ на САД. За време на средбата Орбан одговори дека „Пекинг е еден од столбовите на новиот светски поредок“ и најави „почеток на златното доба“ во меѓусебните односи.
„Фајненшл тајмс“ забележува дека мотивот на кинеската политика е да ги убеди европските земји да се дистанцираат од политиката на САД, кои постојано сакаат да го попречат позиционирањето и развојот на Кина. Додуша, да додадеме, тоа ќе се случи ако на власт во САД повторно дојде Доналд Трамп, кој и онака ја смета Кина за „клучен непријател“, а Орбан отворено се залага за негово враќање во Белата куќа?
Но, додека не дојде тоа време, Орбан ја пофали соработката со Кина, отвори дополнителни инвестициски канали за неа, најави дополнителни даночни и царински поволности и полесна експропријација на земјиштето и градежните дозволи. Тој најави и проширување на „нуклеарната индустрија“ и го поддржа општиот и не многу транспарентен кинески мировен план за Украина.
Иако ЕУ сака да го забави, за да ја заштити сопствената автомобилска индустрија, навлегувањето на кинеските автомобили, особено на електричните, на локалниот пазар, Унгарија, и покрај негодувањето во Брисел, ги отвори вратите за производство на кинески BYD електрични автомобили. Сега е постигнат договор уште еден голем кинески автомобилски гигант Great Wall Motor (GWM Group) да го отвори своето производство, а во Дебрецен се гради една од најголемите фабрики за производство на литиум-јонски батерии за електрични автомобили.
Ова ќе ја направи Унгарија вториот светски производител на батерии за автомобили, по Кина и пред САД. Според Би-Би-Си, во Унгарија има вкупно 36 такви фабрики, кои веќе работат, се градат или се планира да се изградат. Унгарија е поволен партнер бидејќи не поставува прашања за еколошките стандарди, а горе-долу нема никакви медиумски дискусии за такви кинески инвестиции. Но, има еден интересен „кеч“ - Будимпешта е најригидниот противник на мигрантите, а сега на толку фабрики им е потребна работна сила, па постои страв дека Унгарија ќе мора да увезе многу работници, и тоа евтини. Ова е проблем кој очигледно го чека Орбан зад аголот, иако сè се одвива под државно-партиско-медиумска контрола.
Колку Унгарија стана важна за Кина говори податокот дека ќе бидат воспоставени дури 17 летови неделно меѓу Будимпешта и неколку кинески градови, а за возврат Кинезите ќе изградат брза пруга што ќе го поврзува аеродромот во Будимпешта со градот. Покрај тоа, Кина сака да изгради брза пруга меѓу грчкото пристаниште Пиреја, кое целосно го контролираат и кое е нивно „домско“ пристаниште во Европа, преку Македонија (по смената на власта во Скопје сега ќе биде полесно да се направи) и Србија до Будимпешта, со тенденција да оди понатаму.
Неколкуте демонстранти беа држени подалеку од Си, особено еден облечен во костим на Вини Пу. Имено, кинескиот лидер е испровоциран од неговите ривали кои тврдат дека личи на тој цртан лик, што неописливо го иритира Си.
Но, проблемот е што ЕУ рече дека оваа насока не им е приоритет, но Кина секако има средства да го направи тоа и покрај незадоволството на Брисел. Некои унгарски независни аналитичари стравуваат дека поради ваквата кинеска инвестиција и кредитирање, Унгарија би можела да се најде во должничко ропство, а поради што Грција „остана“ без пристаништето Пиреја.